Taxatie van software

Taxeren van software betreft het bepalen van de financiële waarde van software gerelateerd aan het DOEL van de taxatie.

Mogelijke doelen zijn balanswaardering, herwaardering, verkoop van de software, bedrijfswaarde bij fusie of overname, kosten (door)berekening, uitschakelen concurrentie, faillissement (Actio Pauliana), etc. De te taxeren software moet zo exact mogelijk worden omschreven. Betreft het een licentierecht, auteursrecht (eigendom) of een combinatie van beide? Gaat het om eén systeem of meerdere componenten? Is het bestemd voor intern gebruik of voor distributie (licenties)? Is het een applicatie of systeemsoftware?

Vervolgens moet worden onderzocht wat werkelijk beschikbaar is voor de taxatie: broncode, documentatie, zekerheid omtrent de rechten op intellectueel eigendom, etc.

Van groot belang voor het bepalen van de waarde zijn omgevingsfactoren. Software functioneert immers nooit zelfstandig. Relevante omgevingsfactoren zijn onder meer:

* Ontwikkelingen in de bouw van software (programmeertaal/ methoden / architectuur / koppelingen)
* Ontwikkelingen op hardware gebied (server technologie / cloud / randapparatuur)
* Benodigde infrastructuur eindgebruikers (pakketklanten, derden)
* Betrokken (derde) partijen voor onderhoud, verdere ontwikkeling, noodzakelijke licenties (runtime, database en dergelijke)
* Ontwikkelingen in de markt die door de software wordt bediend.

Na deze stappen wordt bepaald welke waarderingsmethoden (historische kostprijs, vervangingswaarde, directe- en indirecte opbrengstwaarde, actuele waarde, strategische waarde, enz.) relevant zijn voor het doel.

Uitgangspunten voor de taxatie van software zijn de ISO-standaarden 14598 (software product evaluatie), 9126 (kwaliteitseisen van software) en 24570 (voor de FunctiePunt Analyse, een methode om de functionele omvang van software te bepalen).

Bij uitvoering van een taxatie wordt regelmatig afgestemd met de opdrachtgever en (indien overeengekomen) met andere belanghebbenden.